portfel znaleziony w walencji

trzy doby w walencji przeżyłem. najeździłem się, nalatałem, nauwkurwiałem…
najgorzej było niestety w pkp. już pierwszy pociąg do warszawy odnotował spóźnienie o 20min. niby spoko ale stać o 1:10 w nocy, na peronie w temp +5C w kielcach na dworcu, gdzie jak wiadomo piździ najbardziej w okolicy naszego układu słonecznego nie jest przyjemne. po 20 min klapki tablic informacyjnych zaczęły klaskać i zatrzymały się praktycznie w tym samym miejscu co poprzednio, z tą różnicą, że zamiast opóźnienia 20min pojawiło się 30min. pociąg przyjechał 35 min po czasie. świetnie!!
samoloty odchodziły zgodnie z rozkładem. doleciałem o godzinie 14coś i w całości.
w walencji przywitało mnie rozbrajających 28 celsjuszów. mniaaaaam!
na zdjęciach jest to, w kierunku czego skierowałem obiektyw aparatu, jednocześnie naciskając przycisk:

na lotnisku w zurichu jest ładnie.

mają naewt ufo

pani spędza czas

kot spędza czas

dużo streetartu i raczej niebylejakiego

pieniądze za nic

kobieta niemogąca znaleźć czegoś w telefonie

prawdziwe nogi robią sztukę niechcąco

bardzo piękne okna

odrobinę pracyyy iii

wycieczka rowerowa.

niedługa ale za to wesoła, radosna, optymistyczna.

ten kawałek miasta jest fantastyczny

o, i znów niezłe „freski”. właśnie w czasie fotografowania tej słodkiej aniołki mój portfel był gubiony.

pomimo powrotu w to miejsce pół godziny po stwierdzeniu niemania portfela, zguby nie znalazłem. z całkiem złym humorem dokończyłem rowerowy spacer i skierowałem się do wypożyczalni rowerów. tam pani odbierając bicykl spytała czy wszystko ok. sądząc, że pyta mnie o sprawność roweru odpowiedziałem że ok. pani z uśmiechem i jakby z radością kontynuowała „eee chyba nie ok, zgubił pan portfel. tu jest nr tel do człowieka który go znalazł….”

do odlotu zostało mi 1:40 więc w tepędy pizgnąłem rower, chwyciłem karteczkę i z uśmiechem dzieciaka, czekającego na jakiś wymarzony prezent pognałem po bagaż i do taxi. kierowca z pełnym profesjonalizmem i zimna krwią wywiedzał się o adres i dowiózł mnie na miejsce zdarzenia.

tam czekał już na mnie taki zwykły koleś. taki jak ja trochę tylko hiszpański.

przypomniałem sobie wtedy, że dobra energia wraca do człowieka. jakieś dwa tygodnie wcześniej znalazłem z fotoszwendaczem tomaszem portfel i natychmiast odwieźliśmy go właścicielowi. to jest to.

później już tylko siedziałem, raz powoli bardzo, to znów szybko nad miarę

aha, na koniec była podróż pkp. zapierdalałem na dworzec centralny w wawie z językiem na wierzchu. ledwo zdążyłem na pośpieszny do kielc. odjechał wyjątkowo punktualnie, po czym zatrzymał się w wawie wschodniej i stal tak kurwajegomać ponad 60minut. nawet słyszałem 4 razy jak pani mówiła o tym moim pociągu, że jest spóźniony, że uprzejmie przepraszają. ale jak tak wsłuchałem się w jej głos to odczułem, że ona kłamie, że wcale nie przepraszają i tak na prawdę mają nas w dupie. nie płakałem tylko dlatego że jestem już dorosły. 🙂