Jak ja sie nazywam?

sekundy wyrwane spomiędzy wyższych konieczności. wszystko smakuje inaczej niż kiedyś. przed zaśnięciem powracam myślami do czasów dzieciństwa. czy tak już będzie zawsze? – – – – – – – – – – – –

portfel znaleziony w walencji

trzy doby w walencji przeżyłem. najeździłem się, nalatałem, nauwkurwiałem… najgorzej było niestety w pkp. już pierwszy pociąg do warszawy odnotował spóźnienie o 20min. niby spoko ale stać o 1:10 w nocy, na peronie w temp +5C w kielcach na dworcu, gdzie jak wiadomo piździ najbardziej w okolicy naszego układu słonecznego nie jest przyjemne. po 20

Piotrków Trybunalski

Na wycieczce. zwiedzaliśmy opuszczone miejsca. oglądaliśmy to miasto, przez które przejeżdżaliśmy dziesiątki razy a nigdy nie zapuściliśmy się w jego cieńsze żyłki. to ostatnia niedziela…

pegjeer huta szklana

droga przez las. kolejne zgubienie żółtych okularów. komary. piwo pod sklepem.

lokomotywownia herby

weszliśmy tam przez malutkie okienko. przez chwilę wątpiłem w zasadę, według której, „jak głowa przejdzie, to i reszta przejdzie”. w dupie utyłem jakoś. sfotografowane na kliszy aerofotograficznej. kompletnie wypadłem z wprawy w sprawach naświetlania i wyłoływania. korzystając z okazji, pozdrawiam bartka brulionmana. trzymaj się bartuś!

niewątpliwie

zima idzie. jadąc z małogoszcza do końskich obserwuję otoczenie. zapada zmrok. ludzie poznikali. jakby ten śnieg opadł na nich niczym kołdra, przykrył ich wszystkich. pusto. gdzieś napewno są, ale ich niema.  ja trochę też…..

35mm pinhole camera

druga, nieco mniej koślawa wersja aparatu otworkowego zakończona. wchodzą do niego standardowe klisze 35mm. kąt widzenia około 105 stopni. dziś wykonałem pierwsze zdjęcie testowe. budynek mieszkalny (?! 🙂 ) fotografowany z odległości około 3m od sciany. tu akurat klisza bez perforacji. przy normalnej pracy musi być z perforacją. to dzięki niej można na słuch odmierzać

groszek

nucef

stary wywoływacz i niedoświetlony film z rossmana.

wtedy

ja ci coś poem

co ty nie poesz

furkot

dochodzę do siebie. powoli odzyskuję siły. dziś jeździłem z córką na rowerze. cieszył mnie dźwięk kół szybkotoczącegosię po bruku roweru pomieszany ze śmiechem czterolatki. zimno było nawet. córka zgubiła rękawiczkę. jednej nie chciała nosić. dałem jej swoje. prawie do łokci jej sięgały. oglądała je z niesmakiem, ale nie zdejmowała. przyjemny wieczór.